चार दशकदेखि माटोसँग खेल्दै

५६ वर्षे उनी १५ वर्षको उमेरबाटै माटोकै भाँडाकुँडा बनाउन लागेका हुन् । ‘अरु बेला खासै बिक्री नभए पनि चाडबाडले भ्याईनभ्याई हुन्थ्यो’ उनले भने, ‘तर आजभोलि खासै व्यापार छैन ।’ माटोको राम्रो व्यापार व्यवसाय नहुँदा घर खर्च टार्न पनि गाह्रो हुन थालेको उनले दुखेसो गरे ।’

माटोको भाँडाकुँडा बिक्री हुन छोडेपछि कोहार समुदायलाई पुर्ख्यौली पेसा जोगाइराख्न धौ धौ भए पछि उनी चिन्तित छन् । '७ जनाको परिवार जेनतेन पालेको छु' उनले भने । तर, अब जवानी बिताएको पेसामा टिकिराख्न गाह्रै भएको उनले बताए । २ वर्षअघिसम्म दसैं-तिहारको बेला माटोका भाँडाकुँडा बेचेर ३५ देखि ४० हजार कमाउने गरेको उनले बताए । तर, यो वर्ष मुस्किलले ९ हजारको पनि व्यापार नभएको उनले बताए । उनी माटोको बत्ती बाल्न प्रयोग गरिने दियो, खुत्रुके, चुल्हे, गमला, हाडी, गिलास र गाग्री बनाउँछन् ।

‘प्रदूषण नहुँदा स्वास्थ्यका हिसाबले पनि माटोका भाँडाकुँडा राम्रो हो’ उनले भने, ‘तर जान्दाजान्दै पनि उपभोक्ता प्लास्टिकका सामानतर्फ नै आकर्षित हुन्छन् ।’