कोरियन फिल्मको नेपाली भर्सन 'सम्हालिन्छ कहिले मन'

'नेपाली फिल्मको आफ्नो पहिचान बनाउनुपर्छ, हाम्रा कथाहरू भनिनुपर्छ' भन्ने बहस चलिरहँदा यी फिल्मकर्मी भने चोरिएका पटकथामा फिल्म बनाउन थाकेका छैनन् । लगातार प्रदर्शनमा आइरहेका फरक कथ्य शैलीका फिल्महरूबीच प्रदर्शनमा आएको 'सम्हालिन्छ कहिले मन' यही रोगबाट ग्रसित देखिन्छ ।

महेश दवाडीको लेखन र सुदर्शन थापा निर्देशित 'सम्हालिन्छ कहिले मन'को थिम दक्षिण कोरियाली फिल्म 'मोर द्‍यान ब्लु'बाट टप्पक्क टिपिएको छ । विद्यालय जीवनमै के र क्रिमले आफ्नो परिवार गुमाउँछन् अनि दुवै सँगै बस्न थाल्छन् । एकअर्कालाई मन पराउन थाल्छन् । एक्लै छाडिनु क्रिमको ठूलो डर रहेको थाहा पाएसँगै केले आफूलाई क्यान्सर लागेको कुरा उनीबाट लुकाउँछन् । के आफूले मन पराएको क्रिमलाई असल व्यक्तिको हातमा सुम्पेर संसार छाड्ने निर्णयमा पुग्छन् ।

आफ्नी प्रेमिका लागि असल व्यक्ति खोजिदिने ‍त्यही कोरियन कथामै बनाइएको छ, 'सम्हालिन्छ कहिले मन' । श्रेया(पुजा शर्मा) र रोमन(सोनम तोप्डेन) एक भेटमै एकअर्कासँग नजिकिन्छन् । असल मित्र हुँदै दुवैको मनमा एकअर्काका लागि प्रेम अंकुराउन थाल्छ । कथा त्यही, रोमनलाई कार्डियोमायोप्याथी भएको हुन्छ जसको ठोस उपचार छैन । त्यसपछि आफूले प्रेम गर्ने व्यक्तिलाई असल व्यक्ति सतिस (आकाश श्रेष्ठ)सँग मिलन गराइदिने कथा फिल्ममा छ ।

'सम्हालिन्छ कहिले मन' र 'मोर द्‍यान ब्लु' एउटै समय अन्तरालमा आएको भए पनि थिम मिल्यो भनेर चित्त बुझाउन सकिन्थ्यो । तर, सन् २००८ मा बनेको यो फिल्मको प्लट, संवाद चोरिएको भर्सनमा उस्तै हुनु त पक्कै संयोग होइन !

नक्कल गर्नलाई पनि अक्कल चाहिन्छ । लेखक दवाडीले केही हदसम्म कथालाई तोडमोड गर्न अक्कल पुर्‍याउने कोसिस गरेका छन् । कोरियन फिल्ममा केलाई क्यान्सर लागेको हुन्छ, यता रोमनलाई मुटू सम्बन्धी रोग । त्यसमाथि त्रिकोणात्मक प्रेम भनेर मित्रता घुसाइदिएका छन् । ‍पात्रहरूको स्थापना, उनीहरूका नाम, काम र उदेश्य बदलिदिएका छन् । कोरियन फिल्ममा अभिनेताले कथा न्यारेट गर्छ, यता अभिनेत्रीले । कोरियनमा के र क्रिम एउटै रेडियो स्टूडियोमा काम गर्छन् । यता नेपाली भर्सनमा, रोमन फोटोग्राफर हुन्छन् । श्रेयाले बेलायतमै रहेको आफ्नो रेस्टूरेन्टमा आमा बुवालाई सघाउँदै मल्टिनेस्नल कम्पनीमा नाम निकाल्छिन् । सतिससँगको उनको भेट त्यही कम्पनीमा हुन्छ । सतिस त्यही मल्टिनेस्नल कम्पनीका मालिक हुन्छन् । पहिलो हाफसम्म प्लटमा हेरफेर गरे पनि मध्यान्तरपछिको भागमा उस्तै-उस्तै लाग्ने घट्नाक्रम जोडिँदै जान्छ ।

कोरियन फिल्ममा केले आफूले मन पराउने क्रिमलाई राम्रो केटा खोजेर बिहे गर्न सल्लाह दिन्छन् । नेपाली भर्सनमा पनि उसैगरी स्वस्थ अनि वास्ता गर्ने केटा खोजेर बिहे गर्न रोमनले श्रेयालाई सुझाउँछन् । उक्त दृश्यमा बोलिने संवाद उस्ताउस्तै छन् । उदाहरणका लागि 'रोमनमा म मेरो मम्मी पापा दुवै देख्छु' भन्ने संवाद कोरियनमा पनि दुरुस्तै छ । त्यसपछि आउँछ, बिहे गर्नु अगाडिको दृश्य । कोरियनमा केले दुलहाको पहिरनमा क्रिमसँग फोटो खिच्छन् । यता, रोमनले बिहे गर्न लागेकी श्रेयालाई मंगलसुत्र लगाइदिन्छन् ।

फिल्ममा त्यस्ता थुप्रै संवाद अनि प्लटहरू छन् जुन कोरियन फिल्म हेरिसकेका दर्शकका अगाडि लुकेर लुक्दैन। एउटै थिम, प्लट अनि संवादहरू कोरियन फिल्मबाट कपी गरिसकेपछि त्यही स्तरकै फिल्म बनाएको भए पनि 'सम्हालिन्छ कहिले मन'ले दर्शकलाई बाँधेर राख्न सक्थ्यो होला । तर, क्लिसे संवाद, अपरिपक्व अभिनय, कमसल लेखनले फिल्मलाई कोरियन भर्सनको नजिक पनि पुर्‍याउन सकेको छैन ।

'मोर द्‍यान ब्लु'ले जुन शैलीमा तीन प्रेमीहरूको वियोगान्त कथा भनेको छ, त्यसै गरी नेपाली भर्सनमा त्यो प्रेम, त्याग र समर्पण निर्देशकले दर्शकलाई महसुस गराउन सक्दैनन् । न्यारेसनकै आधारमा तीनबीच प्रेम अंकुराएको कुरा दर्शकले बुझिदिनुपर्छ । क्लाइमेक्समा खुल्ने 'टुइस्ट एण्ड टर्न'ले जति कोरियनमा दर्शकको मन हुँडल्छ, नेपाली भर्सनले मनलाई छुन सक्दैन ।

न्यारेसनले थुप्रै दृश्यलाई कमजोर बनाइदिएको छ । रोमन र श्रेयाको पहिलो भेटलाई विश्वाशिलो ढंगले प्रस्तुत गर्न सकेको छैन । श्रेयाले विदेशी बालबालिकालाई सडक-सडकमा 'ताराबजी लैलै' सिकाउँदै हिँडेको दृश्य पट्यारलाग्दो देखिन्छ । त्यस्तै रोमनलाई चाहिने बेलामा टुप्लुक्क आइपुग्ने इतिसाको उदेश्य, पृष्ठभूमि केही खुल्दैन । जबर्जस्ती घुसाइएका गीतहरूले कथावाचनमा सहयोग पुर्‍याउँदैन । गायक सुगम पोख्रेलको चर्चित गीत 'सम्हालिन्छ कहिले मन'बाट शीर्षक राखिएको यस फिल्मले त्यही गीतको मर्म/भावलाई पनि पर्दामा उतार्न सकेका छैनन् ।

फिल्मको सम्पादनमा जर्क भेटिन्छ । अभिनयमा पुजा शर्मा, आकाश श्रेष्ठ र सोनम तोप्डेन अझै मिहिनेत गर्नुपर्ने देखिन्छ । चरित्र निर्माणदेखि डायलग डेलिभरीमा उनीहरूले कसरत गरिदिएको भए केही हदसम्म पर्दामा श्रेया, रोमन र सतिससँग दर्शक जोडिन पाउँथे ।

प्रविधिको यो युगमा यस्ता किसिमका फिल्म बनाइरहे दर्शकको मन नेपाली फिल्ममा जोडिन कठिन हुने पक्का छ । अब पनि चोरेको पटकथाले दर्शक हलसम्म तानिन्छन् भनेर सोच्नु निर्देश तथा निर्माताहरूको भ्रम हो ।