अ गुड अपोलोजी : प्रेमीबाट दुर्व्यवहारदेखि क्षमायाचनासम्म

कथा घेरा थियटरकी आकांक्षा कार्कीको टिमले त लामो समय जुममार्फत प्ले ब्याक थियटर(चौतारी नाटक) नै आयोजना गर्‍यो । रंगमञ्चलाई दर्शकसामू पुर्‍याउन रंगकर्मीहरुले कोरोना कहरबीच यसरी वैकल्पिक बाटो रोजे । यद्यपि यसबीच डिजिटल रंगमञ्च वास्तविक रंगमञ्च नभएको बहस छेडियो ।

बिहीबार मात्रै आकांक्षाको टिमले चौतारी नाटकलाई कथामा देखाउँदै यौन दुर्व्यवहारको मुद्दा उठाएको लघु फिल्म युट्युबमा सार्वजनिक गरेका छन् । फिल्मको नाम हो 'अ गुड अपोलोजी' । १९ मिनेट लामो लघु फिल्मले जानी नजानी गरिएका दुर्व्यवहारलाई महसुस गराउँदै क्षमायाचना सम्मको कथा भन्छ । 'अ गुड अपोलोजी' एक पात्रको स्वीकारोक्ति हो । आफ्नो चाहनाका अघि अरुका भावना नबुझिदिने पात्रहरुलाई आफ्नो गल्ती महसुस गराउने फिल्म हो यो ।

आकांक्षाले अनलाइनमार्फत चौतारी नाटक उद्घोषण गरिरहेको दृश्यसँगै फिल्मको कथा सुरु हुन्छ । चौतारी नाटकमा उपस्थित दर्शकले आफ्नो भोगाइ, अनुभव र कथाहरु सुनाउँछन् । त्यसैलाई कलाकारले अभिनयमा देखाउँछन् । चौतारी नाटकमा एकदिन २८ वर्षीया आशाले आफ्नो प्रेमीसँग भएको असहजताबारे सुनाउँछिन् । उनी भिडियोमा आउँदिनन् तर अडियोबाटै ८ वर्षअघिको भोगाइ सुनाउँछिन् । आफ्नो इच्छाविपरीत प्रेमीले चुम्बन गर्दा, छुँदा उनले भोगेको अप्ठ्यारो अनुभवलाई उनले कलाकार, आकांक्षासामू पोख्छिन् ।

'मेरो एकजना केटा साथी थियो । मलाई मनपर्न थालेको थियो ऊ…। ऊ अलि चाँडो शारिरिक हुन खोजेको जस्तो लाग्यो । उसले छुँदा, किस गर्दा मलाई असजिलो भइरहेको हुन्थ्यो । मलाई के भन्ने के गर्ने थाहै हुन्थेन । म तयार भइसकेको थिइन । मैले भन्न नि सकिनँ, उसले बुझ्न नि सकेन । मलाई ऊसँग हुन नि मनलाग्थ्यो तर ऊसँग हुँदा एउटा अपठ्यारो । एक किसिमको डर पनि हुन्थ्यो,' आसाले आफ्नो भोगाइ सुनाउँछिन् । त्यो भोगाइसँगै प्रेमीसँग आशाको सम्बन्ध टुटिसक्छ । भोगाइ पछिका असरबारे पनि उनले त्यहाँ सुनाउँछिन् । उनको भोगाइलाई कलाकारले अभिनय गरेर देखाउँछन् । अचानक पीडकले पनि आशाको भोगाइ चौतारी नाटकमै सुन्न पुग्छ । आशाको अनुभवले पीडकलाई पोल्छ । उनले आफ्नो गल्ती महसुस गर्छन्, र चौतारी नाटकमै त्यसको स्वीकारोक्ति गर्छन् ।

पीडकका मनोदशा र भावनालाई फिल्ममा देखाएको छ । पीडितले दुर्व्यवहारबारे बोलिसकेपछि पीडकका कुरा पनि सुनिदिएको कुरा ‍देखाइएको छ । पीडकले आफ्ना पक्षका कुरा राख्छन् । पीडकलाई दुर्व्यवहारबारे बोल्नुपर्छ भन्ने सन्देश दिन खोजेको छ फिल्मले । पीडित र पीडकलाई आफ्नो अनुभवहरु पोख्ने अनि सुनिदिने वातावरण सिर्जना गरिदिए दुर्व्यवहारले बनाएको घाउमा मलम हुन्छ । एउटा असल माफी(अ गुड अपोलोजी) त्यो मलम बन्न सक्छ ।

फिल्मका प्राविधिक कमजोरीहरुलाई कलाकारको अभिनयले छोपिदिएको छ । आकांक्षा, सचिन मल्ल र विनिता गुरुङले तारिफयोग्य अभिनय गरेका छन् । इंगिहोपो कोईँच सुनुवार, रोसनी स्याङ्गोबो, अर्चना पन्थीको अभिनयले पनि पात्रहरु जीवन्त देखिएका छन् । सोविता अधिकारीको आवाजमा पीडितको पीडा सुनिएको छ । फिल्म हेर्दा प्लेब्याक थियटरमै हेरिरहेझैं लाग्छ । निर्देशक सिकेले छोटो समयभित्रै गम्भीर विषयलाई पर्दामा पस्कन सफल भएका छन् ।

'अ गुड अपोलोजी' परिस्थिजन्य अवस्थामा बनेको फिल्म बताउँछन् सुदाम । 'लकडाउनबीच हामीले त्यसबीच प्लेब्याक गरिरहेका थियौं । फिल्म बनाउने रहर थियो पहिल्यै । लकडाउनको कारण हामी घरभित्रै थियौं । घर बाहिरको सेरोफेरोमा निस्कने स्थिति थिएन । घरभित्र नै सुटिङ गर्नुपर्ने परिस्थिति थियो । परिस्थितिजन्य अवस्थामा बनाइएको फिल्म हो,'उनले भने,'त्यो स्थितिमा आफूले जे काम गरिरहेको थियो । त्यही कामलाई अर्थपूर्ण बनाउन परिस्थितिको उचित प्रयोग गर्नुपर्छ भन्दै गर्दा यो आइडिया आयो । त्यसैले प्लेब्याकको कथा देखायौं ।'

क्षमायाचनाको वातावरण निर्माणका लागि आफूले यस विषयमाथि फिल्म बनाएको सिकेको भनाइ छ । 'माफी माग्ने, आफ्नो गल्ती स्वीकार्ने, आफूलाई हेर्ने प्रचलन हामीमा छैन । हामी त्यो गर्न डराउँछौं । दुर्व्यवहार नै किन भयो त भन्ने विषयमा हामी बोल्न चाहँदैनौं । यो विषयमा सोच विचार गर्न चाहँदैनौं । सायद त्यसले पुरुष इगोलाई चोट पुर्‍याउँछ होला । पुरुषत्त्वमा असर गर्छ होला । त्यही भएर त्यो कुराहरुलाई पन्छाइरहेको होला,'उनले भने,'मानिसबाट गलत हुनु, गलत बुझाइ बोक्नु क्षमा माग्नु सामान्य कुरा हुन् । ती कुरा समाजमा हुन्छन् । माफी लेनदेनको कुरालाई सजिलो बनाउनको लागि पनि हामीले यो फिल्म बनाएको हौं । भविष्यमा यो फिल्म हेरिसकेपछि कतिले माफी माग्न सक्छ होला ।'

सुदामको लेखन तथा निर्देशनमा बनेको फिल्ममा विनय अधिकारीको साउन्ड मिक्सिङ, कृष्ण भण्डारीको सम्पादन र रंग संयोजन, रजिला श्रेष्ठको सिनिमेटोग्राफी छ ।