सरकारले दूधमा माथिल्लो मूल्य नतोक्दा मनपरी भाउ

किसानलाई लिटरको ८.६६ दिादा मूल्यवृद्धि १६ रुपैयाँसम्म, नियामक निकाय मौन
उपभोक्तासँग एमआरपीभन्दा बढी असुली, खुद्रा पसलेलाई दोहोरो फाइदा
राजु चौधरी

काठमाडौँ — सरकारले किसानले पाउने दूधको मूल्यमा प्रतिलिटर ८ रुपैयाँ ८६ पैसा बढाउने निर्णय गरेसँगै खुद्रा पसललाई दोहोरो नाफा भएको छ । दूध बिक्री गरेबापत बुथम्यानमार्फत कमिसन पाउँदै आएका खुद्रा पसलले एमआरपीमा उल्लिखित रकमभन्दा बढी मूल्य असुलेर उपभोक्ता ठगिरहेका छन् ।

दूध बिक्री गरिदिएबापत सरकारी स्वामित्वको दुग्ध विकास संस्थान (डीडीसी) ले बुथम्यानलाई प्रतिलिटर ५ रुपैयाँ ५० पैसा कमिसन दिन्छ । अर्थात् आधा लिटरमा बुथम्यानले २ रुपैयाँ ७५ पैसा कमिसन पाउँछन् । निजी डेरीहरूले पनि प्रतिलिटर ६ देखि ९ रुपैयाँसम्म कमिसन दिने गरेको नेपाल डेरी उद्योग संघले जनाएको छ । उक्त मूल्य खुद्रा पसलले बिक्री गरेको दूधको कमिसनसहित हो । तर उनीहरूले उपभोक्तासँग एमआरपीमा उल्लिखित मूल्यभन्दा बढी लिने गरेका छन् ।

‘यसअघि डीडीसीले बिक्री गर्ने हरियो प्याकेट (आधा लिटर) दूधको एमआरपी मूल्य ५७ रुपैयाँ थियो । खुद्रा पसलले ६० रुपैयाँ असुल्दै आएका थिए । अहिले बढेर एमआरपी मूल्य ६५ रुपैयाँ पुर्‍याइएको छ । तर खुद्रा पसलले ७० रुपैयाँ असुल्छन्,’ काठमाडौंको बसुन्धारा निवासी दिनेश लुइँटेलले भने, ‘एमआरपी मूल्यमा दूध पाइन्न । मूल्य लिएकोबारे डीडीसीमा गुनासो गर्दा सुनुवाइ भएन ।’

लुइँटेलले बसुन्धारामै रहेको थापा स्टोर, सरिता स्टोर र आशिष किराना स्टोरबाट दूध खरिद गर्दै आएको बताएका छन् । एमआरपीभन्दा बढी मूल्य नदिँदा दूध नै किन्न नपाइने उनको गुनासो छ । ‘एमआरपी मूल्यमा दूध दिन सकिन्न भनेर विवाद नै गर्छन् । जथाभावी मूल्य लिएकोबारेमा डीडीसीमा उजुरी पनि गर्‍यौं,’ उनले भने, ‘विगतमा पनि उपभोक्ताको गुनासो सुनुवाइ भएन । अहिले पनि भएको छैन ।’

कुलेश्वरका चन्द्र धितालको गुनासो पनि उस्तै छ । डीडीसी र निजी डेरीहरूले दूधमा मूल्य बढाएपछि खुद्राले मनोमानी रूपमा मूल्य असुल्दै आएको उनले बताए । ‘डीडीसीले आधा लिटरको स्ट्यान्डर्ड दूधको मूल्य ४८ रुपैयाँ ५० पैसा तोकेको छ । तर पसलमा ५० रुपैयाँभन्दा घटीमा पाइँदैन । निजी डेरीहरूले आधा लिटरको मूल्य ५० रुपैयाँ तोकेका छन् । पसलेले ५३ रुपैयाँ लिन्छन्,’ धितालले भने, ‘मूल्यमा मनोमानी भइराखेको छ । तर अनुगमन कसले गर्ने ? सब चुपचाप छन् ।’

उद्योगी र बिचौलियाको दबाबमा सरकारले किसानले पाउने मूल्य बढाएर बजार खुला राख्दा ठगी बढेको हो । यसअघि ०७८ माघ २८ मा दूधको फ्याटका आधारमा प्रतिलिटर ९ देखि १४ रुपैयाँसम्म मूल्यवृद्धि भएको थियो । राष्ट्रिय दुग्ध विकास नीति ०७८ अनुसार वार्षिक मूल्यवृद्धि एवं उत्पादन लागतका आधारमा दूधको मूल्यलाई हरेक दुई वर्षमा पुनरावलोकन गर्न सकिन्छ । तर सरकारले नीतिविपरीत एकै वर्षमा मूल्यवृद्धि गरेको हो ।

फागुन १९ मा बसेको मन्त्रिपरिषद् बैठकले किसानको मूल्य प्रतिलिटर ८ रुपैयाँ ८६ पैसा बढाउने निर्णय गरेसँगै निजी उद्योगले ४ प्रतिशत फ्याट र ८ प्रतिशत एसएनएफका आधारमा खुद्रा मूल्य प्रतिलिटर १४ रुपैयाँ बढाएका छन् । डीडीसीले प्याकेटअनुसार स्ट्यान्डर्ड दूधको मूल्य प्रतिलिटर ११ देखि १६ रुपैयाँसम्म बढाएको छ । डेरीहरूले नै अधिकार पाएपछि उनीहरूले खुद्रा मूल्य अचाक्ली बढाएका हुन् ।

कृषि मन्त्रालयको लिखित आदेशअनुसार प्याकेटका आधारमा प्रतिलिटर ११ देखि १६ रुपैयाँसम्म बढाए पनि खुद्रामा एमआरपीभन्दा बढी असुल्न नमिल्ने डीडीसीका महाप्रबन्धक सञ्जीव झाले बताए । ‘प्याकेटमा उल्लेख भएको एमआरपी मूल्यभन्दा एक रुपैयाँ पनि बढी लिन पाइन्न । बढी लिनु सरासर ठगी हो,’ उनले भने, ‘कतिपयले फ्रिजिङ चार्जका नाममा बढी लिने गरेका छन् । तर त्यो कानुनसम्मत छैन ।’

मूल्यका विषयमा वाणिज्य, आपूर्ति तथा उपभोक्ता संरक्षण विभागले अनुगमन गर्नुपर्ने झाको भनाइ छ । अनुगमनको जिम्मा वाणिज्यको रहे पनि बुथम्यानको कामलाई डीडीसीले नै अनुगमन गर्न सक्छ । त्यसका लागि गुनासो सुनुवाइ शाखा पनि छ । यद्यपि डीडीसीबाट कुनै गुनासो सम्बोधन हुन सकेको छैन । ‘फ्रिजिङ चार्ज भने पनि खुद्रा पसलले बुथम्यानले बिक्री गरेलगत्तै बढी मूल्य असुल्छन् । हामी बिहानबिहानै बढी मूल्य तिर्न बाध्य भइरहेका छौं,’ लुइँटेलले भने ।

डेरी उद्योग संघका अध्यक्ष राजकुमार दाहालले पनि खुद्रामा लुट भइरहेको दाबी गरे । ‘प्रशोधित दूध बुथमा पुर्‍याउँदा (एउटा पसलबाट अर्को पसलमा लैजाँदा) यातायात खर्चबाहेक प्रतिलिटर ६ देखि ९ रुपैयाँ दिएका छौं । बुथम्यानले खुद्रा पसललाई प्रतिलिटर २ रुपैयाँभन्दा बढी कमिसन दिन्छन् । कतिपय पसलले बार्गेनिङ गरेर ४/५ रुपैयाँ नै लिन्छन्,’ उनले भने, ‘त्यसमाथि उपभोक्ताबाट बढी असुल्छन् । एमआरपीमा ५० उल्लेख भए पनि ५३ रुपैयाँसम्म लिनु राम्रो होइन ।’ दूधको मूल्य प्रतिलिटर १०० रुपैयाँ भए पनि डेरीले ९० रुपैयाँसम्म मात्रै पाएको दाहालको भनाइ छ । बाँकी बुथम्यान र खुद्रा पसलकै कमिसन हो ।

उपभोक्तासँगै किसान पनि मर्कामा छन् । तिनले दूधको उचित मूल्य पाएका छैनन् । बिचौलियाका कारण उपभोक्ताले बढी मूल्य तिर्नुपरेको हो । तर अनुगमन नहुँदा समस्या बल्झिएको बल्झियै रहेको सरोकारवाला बताउँछन् ।

मूल्य हस्तक्षेप गर्ने वाणिज्य आपूर्ति तथा उपभोक्ता संरक्षण विभागले दूध क्षेत्रमा अनुगमन गरेको छैन । एमआरपीमा मूल्यभन्दा बढी मूल्य लिन नपाइने विभागका प्रवक्ता होमनाथ भट्टराईको भनाइ छ । बढी मूल्य लिएको भेटिए उपभोक्ता संरक्षण ऐनअनुसार कारबाही गरिने उनले जनाए ।

प्रकाशित : चैत्र ७, २०७९ ०७:५८
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

‘स्टार्टअप नीति नियन्त्रणमुखी’

सजना बराल

काठमाडौँ — सरकारले तयार पारेको राष्ट्रिय स्टार्टअप उद्यम नीति, ०७९ को मस्यौदा केन्द्रीकृत र नियन्त्रणमुखी मानसिकताले तयार गरिएको जस्तो देखिने भन्दै यसमा प्रशस्त सुधार आवश्यक रहेको विज्ञ तथा सरोकारवालाले औंल्याएका छन् । उद्योग, वाणिज्य तथा आपूर्ति मन्त्रालयको नेतृत्वमा तयार भई हाल राय र प्रतिक्रियाका लागि नीति अनुसन्धान प्रतिष्ठान पठाइएको मस्यौदामाथि सोमबार सरोकारवालाबीच छलफल कार्यक्रम गरिएको थियो ।

मस्यौदामाथि प्रतिक्रिया जनाउने क्रममा अर्थशास्त्री एवं काठमाडौं विश्वविद्यालयका रजिस्ट्रार डा. अच्युत वाग्लेले संघीय व्यवस्था लागू भइसकेको अवस्थामा केन्द्रीकृत र परम्परागत शैलीकै नीति अघि सारिएको भन्दै यसमा रहेका समस्या सुधारका लागि सुझाव दिए ।

‘संविधानमा प्रदेशलाई पनि आर्थिक उन्नतिको स्वायत्तता दिइएकाले स्टार्टअप नीति त्यसको मर्मअनुसार तयार हुनुपर्छ,’ उनले भने, ‘यसका लागि अहिलेको स्टार्टअप नीतिमा रहेका स्थानीय तथा प्रादेशिक सरकारसँग सम्बद्ध प्रावधानलाई यथावत् राखेर पुनर्व्याख्या गर्न जरुरी छ । देशको आर्थिक आवश्यकताअनुसार परियोजनाहरूको प्राथमिकता तोकिनुपर्छ ।’

कार्यक्रमका सहभागीहरूले विशेषतः स्टार्टअप उद्यमको परिभाषामै त्रुटि रहेको औंल्याए । मस्यौदामा विज्ञान, कृषि, वन, पर्यटन, पूर्वाधार, खनिजसमेत १५ भन्दा बढी विषयलाई स्टार्टअपको परिभाषामा समेट्न खोजेर गोलमाल बनाइएको भन्दै आलोचना गरियो । ‘मैले ५० लाख रुपैयाँमा तीन वर्ष वा एक महिनाभित्र दुई/तीनवटा रेस्टुरेन्ट खोलेँ भने त्यो स्टार्टअप होइन,’ नेपाल युवा उद्यमी मञ्चका सदस्य आभूषण ज्योति कंसाकारले भने, ‘कसैले गाडी कम्पनी वा विद्युतीय गाडी कम्पनी खोल्छु भन्यो भने ती स्टार्टअप हुन् कि होइनन् ? यस्ता कुरामा स्पष्टता हुनुपर्थ्यो । तर अहिलेको परिभाषामा सबैथोक गाभेर गोलमटोल बनाइएको छ ।’

बिरुवा एडभाइजर्सका संस्थापक अनुप तामाङले पनि परिभाषा नै नियन्त्रणमुखी देखिने बताए । ‘स्टार्टअपमा यो चाहिँ मात्र नपर्ने भनियो भने धेरै कुरा समावेश होला तर यी क्षेत्र मात्रै पर्ने भनियो भने समावेशी नहुन सक्छ,’ उनले भने, ‘एकदमै साँघुरो र संख्यात्मक अवधारणालाई आधार मानेर स्टार्टअपको परिभाषा गर्न खोजिएको छ, त्यसको अनुगमन कसरी हुन्छ ?’ मेन्टरिङलगायत सहयोगी व्यक्ति तथा संस्थाबारे स्पष्ट नखुलाइएको पनि उनको भनाइ छ ।

छलफलमा भाग लिँदै नेपाल उद्योग परिसंघका प्रतिनिधि मधुकर दाहालले स्टार्टअपको चुक्ता पुँजीको सीमा ५० लाख तोक्ने व्यवस्था प्रत्यक्ष वैदेशिक लगानी ऐनविरुद्ध भएको बताए । ऐनले न्यूनतम २ करोड रुपैयाँभन्दा कम प्रत्यक्ष वैदेशिक लगानी ल्याउन नपाइने व्यवस्था गरेकामा यस्तो सीमा अव्यावहारिक भएको दाहालको भनाइ छ । ‘हाम्रो बैंकिङ प्रणालीले आइडिया वा परियोजनामा बिनाधितो लगानी गर्दैन,’ उनले भने, ‘कुनै उद्यमीले आफ्नो स्टार्टअपमा वैदेशिक लगानी ल्याउने बाटो पनि यसरी बन्द गरिएपछि नीतिको के अर्थ भयो ?’

विज्ञहरूले स्टार्टअप नीतिको मस्यौदामा भएको नेपाल स्टार्टअप कोष आवश्यक नभएको विज्ञहरूले बताए । स्टार्टअप कोषको अवधारणा सही नभएको र त्यसले नवउद्यमीहरूलाई व्यवसायको सम्भावनामा मिहिनेत गर्नभन्दा पनि स्टार्टअप सुरु गरेपछि कोषबाट पैसा पाइन्छ भन्ने भाव हुन सक्ने अर्थशास्त्री वाग्लेको दाबी छ ।

नेपाल कुनै पनि आर्थिक नीति केन्द्रीकृत हिसाबले तर्जुमा हुने भएकाले यसले स्टार्टअपलगायत व्यवसायलाई सीमित गर्ने गरेको शैक्षिक उद्यमी नरोत्तम अर्यालको विचार छ । ‘यसमा भएको नेपाल स्टार्टअप परिषद्को परिकल्पनामा घुमिफिरी नेपाल राष्ट्र बैंक, अर्थ मन्त्रालय, उद्योग मन्त्रालय, सचिवहरूलाई समावेश गरेर नियन्त्रणकै नीति देखिन्छ,’ उनले भने, ‘नेपालमा सरकारी संलग्नता कम भएका क्षेत्रहरूले बरु राम्रो गरेका छन्, अतिनियन्त्रणले उद्यमशीलतालाई बढावा दिँदैन ।’ स्टार्टअप सफल नभए सहजै बन्द गर्ने व्यवस्थाका लागि ‘स्टार्टअप क्लोजर डेस्क’ विकल्प हुन सक्ने युथ इन्नोभेसन ल्याबका कार्यक्रम निर्देशक कुमार पौडेलको भनाइ छ ।

प्रकाशित : चैत्र ७, २०७९ ०७:५३
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×