एकै जिल्लाबाट ३८ करोडको सुन्तला- अर्थ / वाणिज्य - कान्तिपुर समाचार

एकै जिल्लाबाट ३८ करोडको सुन्तला

डम्बरसिं राई

खोटाङ — जन्तेढुंगा गाउँपालिका–५ चिसापानी घोर्लेका ३८ वर्षीय श्याम राईले सुन्तलाबाट यस हिउँदमा पाँच लाख रुपैयाँ कमाए । आफ्नो बगानमा फलेको एउटै बोटको सुन्तलाबाट ५६ हजार रुपैयाँसम्म आम्दानी गरेकोमा उनी दंग छन् । ‘बाउ–बाजेकै पालादेखि सुन्तला खेती गरे पनि बजारसम्म पुर्‍याउन सकिएको थिएन,’ राईले भने, ‘स्थानीय तह बनेपछि गाउँगाउँमा सडक पुगेकाले अब आएर राम्रो आम्दानी गर्न सकिएको छ ।’

गाउँका अन्य पनि सुन्तलाबाट मालामाल भइरहेका छन् । घोर्ले टोलका २८ घरले यस वर्ष करिब ६३ लाख रुपैयाँको सुन्तला बेचेको सुनाए । सुन्तलाको कमाइले आफूहरूमा उत्साह ल्याएको उनीहरू बताउँछन् । उक्त पालिकाभरि ३ करोड ८८ लाख रुपैयाँको सुन्तला बगानबाटै बेचेको कृषि प्राविधिक तोसल भट्टराईले जनाए । ठेकेदारले बगान नै किन्ने गरेको उनले जानकारी दिए ।

‘ठेकेदारले यस वर्ष साढे दुई लाखदेखि पाँच लाख रुपैयाँसम्ममा बगान किने,’ राईले भने, ‘कात्तिकमै आएर बैना गरेका थिए ।’ दिप्रुङ चुइचुम्मा गाउँपालिका–१ याम्खा कोडगाउँका राम कुँवरले पनि सुन्तलाबाट पर्याप्त आर्जन गरेका छन् । दिक्तेल, गाईघाट र घरमा गरी १२ लाख रुपैयाँको सुन्तला बेचेको उनले बताए ।

‘बिचौलियालाई दिनुभन्दा आफैंले बेच्नु राम्रो लाग्यो,’ कुँवरले भने । जन्तेढुंगा, बराहपोखरी, दिप्रुङ चुइचुम्मालगायत गाउँपालिका तथा हलेसी तुवाचुङ नगरपालिकामा यस वर्ष राम्रो सुन्तला फलेको कृषि ज्ञान केन्द्र खोटाङका कृषि प्रसार अधिकृत सञ्जयकुमार पण्डितले बताए । प्रतिकिलो एक सय रुपैयाँका दरले हिसाब गर्दा करिब ३८ करोड रुपैयाँ बराबरको सुन्तला उत्पादन भएको देखिन्छ ।

गत वर्षको तुलनामा यो वर्ष करिब चार टन उत्पादन बढेको छ । अनुकूल मौसम तथा रोगकिराको प्रकोप कम भएका कारण सुन्तला उत्पादन बढेको पण्डितले बताए । यस वर्ष ३ हजार ७ सय २५ टन र गत वर्ष ३ हजार ३ सय ३१ टन सुन्तला उत्पादन भएको छ । जिल्लामा ७ सय ४२ हेक्टर क्षेत्रफलमा सुन्तला खेती हुने गरेको छ ।

प्रकाशित : माघ ९, २०७९ ०७:३७
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्

खाँडी कपडा उत्पादनमा आकर्षण

आधुनिक औजारको प्रयोगबाट खाँडी र अल्लोबाट मासिक ५०–६० हजार आम्दानी
डम्बरसिं राई

खोटाङ — दिप्रुङ चुइचुम्मा गाउँपालिका–१ याम्खा खामडाँडाकी ४० वर्षीया नैनकला अधिकारीले खाँडी कपडा बुनेको २८ वर्ष भयो । धनकुटाको महाभारत गाविस (हालको सागुरीगढी गाउँपालिका–९ महाभारत)मा जन्मिएकी उनी १२ वर्षको उमेरदेखि यसमै लागेकी छन् । 

उक्त गाउँपालिका–१ याम्खाका दीपबहादुर अधिकारीसँग २०५५ मा बिहे गरे पछि यो पेसालाई निरन्तरता दिएकी छन् । हाते तानबाट खाँडी बुन्दै आएकी उनले पछिल्लो समयदेखि आधुनिक औजारको प्रयोगबाट मनग्गे उत्पादन थालेकी छन् । खाँडी र अल्लोबाट गरी मासिक ५०–६० हजार रुपैयाँ आम्दानी हुने अधिकारीले बताइन् । ‘आम्दानी राम्रै छ,’उनले भनिन्,‘श्रीमान् र छोराले पनि साथ दिइरहेका छन् ।’

कपडा उत्पादनमा प्रयोग हुने आधुनिक औजार श्रीमान्ले बनाउने गरेकाले सहज भएको उनको भनाइ छ । छोरा बबिनलाई पनि यसबारेमा राम्रो ज्ञान भएकाले सहज भएको उनले सुनाइन् । बबिन अहिले खाँडी कपडासम्बन्धी १८ महिने तालिमका लागि विराटनगरमा छन् । आफूले उत्पादन गरेको खाँडी कपडा थानको तीन हजारदेखि पाँच हजार रुपैयाँमा बिक्री हुने गरेको उनले बताइन् । अल्लोको भाउ भने महँगो हुने उनले जनाइन् । अल्लोको कपडा थानको पाँच हजारदेखि ४५ हजारसम्म पर्ने उनले सुनाइन् ।

उक्त गाउँमा अरुले पनि अल्लो र खाँडी उत्पादन गर्छन् । रातमाटाकी शान्ता राई र लिलिमाकी गंगा श्रेष्ठले पनि उत्पादन गर्छन् । यसबाहेक साकेला गाउँपालिका, दिक्तेल रुपाकोट मझुवागढी नगरपालिका, हलेसी तुवाचुङ नगरपालिका विभिन्न ठाउँमा खाँडी तथा अल्लो कपडा उत्पादन हुन्छ । उनीहरूले उत्पादन गरेको कपडा जिल्लामै खपत हुन्छ ।

हलेसी तुवाचुङमा पनि खाँडी कपडा उत्पादनमा जोड दिइएको छ । उक्त नगरपालिका–७ हलेसीका ८० महिला सहभागी छन्, जसलाई दुई समूहलाई खाँडीको धागो उत्पादनका लागि कपास खेती गर्न १० लाख रुपैयाँ नगरपालिकाले अनुदान दिएको छ । अहिले कपास उत्पादन भइरहेको नगरपालिकाको योजना शाखा प्रमुख रमेश श्रेष्ठले बताए । दिक्तेल रुपाकोट मझुवागढी नगरपालिका–१० पाथेकामा अल्लोको धागो उत्पादनका नगरपालिका र घरेलुसँग सहकार्य भइरहेको वडाअध्यक्ष मुगाधन राईले बताए । माझकिरात खोटाङको तुवाचुङ–जायजुममा तयामा–खियामाले किराती संस्कृतिको खाँडी, छिट, अल्लोका कपडा बुन्ने सीप शुरु गरेको किराती मिथकमा उल्लेख छ ।

प्रकाशित : माघ ८, २०७९ ०८:०८
पूरा पढ्नुहोस्
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
×