कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२३.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १३४

यसरी खिचियो यो फोटो

सन् २०२० को अन्तिम सूर्य यति बेला प्रकृतिमा लालिमा छर्दै आफूचाहिँ कुनै ग्रामीण मनुवाको साइकलको गहना बनेर त्यसको चक्कामा चम्किरहेको थियो ।
मनोज पौडेल

सन् २०२० को बिदाइ क्षणलाई कसरी सिर्जनात्मक बनाउने ? मनमा कुरा खेल्दै थियो । दुई–चार दिनअघिदेखि नै योजना बनाउँदै थिएँ । समय र परिस्थिति अनुकूल भए एउटा राम्रो फोटो खिच्ने गरी मस्तिष्कमा स्केचहरू कोरेको थिएँ ।

यसरी खिचियो यो फोटो

इनोभेटिभ काम गर्न क्षमता र कला चाहिन्छ । त्यही हुटहुटीका कारण फोटो पत्रकारितामा विस्तारै लगाब बढ्दै थियो । ६/७ वर्षदेखिको त्यही लगाबलाई सिर्जनशीलतामा बदल्न सन् २०२० को अन्तिम सूर्यास्तलाई फोटोमा उतार्ने सोच बनाएँ । यस्तो त धेरैले सोचेका हुन्छन् । तर, अरूले भन्दा फरक गर्ने कसरी ?

अघिल्लो वर्ष खिचेको सूर्यास्तको फोटोले पनि पत्रिकामा राम्रै ठाउँ पाएको थियो । यसपालि त्यसभन्दा फरक र रोमाञ्चक फोटो खिच्ने चुनौती थियो । मैले कपिलवस्तु नगरपालिका–२, कुदान गाउँ, पश्चिम नहरको बाटोलाई छनोट गरेँ । कारण– त्यहाँदेखि पश्चिम निकै परसम्म गाउँबस्ती थिएन । सूर्य तलै खस्दासम्मको दृश्य पछ्याउन सकिन्थ्यो । अपराह्न ५ बजेतिर घरबाट क्यामरा र लेन्स लिएर बाइकमा निस्किएँ । १५ मिनेटमा त्यहाँ पुगेँ । हरेक सेकेन्डको ‘मुभमेन्ट’ महत्त्वपूर्ण हुने भएकाले एउटै क्यामेरामा लेन्स परिवर्तन गर्दै फोटो खिच्न सम्भव थिएन । क्याननको सेभेन्टी डीमा २४–१०५ एमएमको लेन्स लगाएँ । अर्को क्याननकै सिक्स डीमा ७५–३०० एमएमको लेन्स लगाएँ ।

साँझ ढल्कँदै गयो । म बाटोबाट पूर्वतिर अलि होचो ठाउँमा बसे । सूर्य लालीमय हुँदै ओह्रालिँदै थियो । मान्छेको आवतजावत पातलो थियो । गाईगोरु लिएर गोठालाहरू फर्कंदै थिए । सेभेन्टी डीले गाईगोरुसँगै अस्ताउँदै गरेको सूर्यको फोटो खिचेँ । तर जुम लेन्स प्रयोग नगरिएकाले सूर्य सानो र पर देखियो । सूर्य फोकस हुन जरुरी थियो, नयाँ वर्ष जान लागेको संकेत गर्ने मुख्य कुरा नै यही थियो ।

फेरि जुम लेन्स लगाएको क्यामराबाट अर्को फोटो लिने निर्णय गरेँ । यसबीच नहरको बाटोमा साइकल चढेर मानिसहरू आउन–जान थाले । म १२/१५ मिटर परबाट सय आईएसओमा २५ सयदेखि ३ हजार ‘सटर स्पिड’ राखेर क्यामरा चलाउन थालेँ । साइकल चालकको मुखको अगाडि, चक्काको अगाडि सूर्यलाई पारेर क्लिक गरेँ । चक्कापछाडि, टाउकोको माथि पारेर पनि खिचेँ । साझ ढल्कँदै गएपछि आईएसओ कम गर्दै गएँ । फोटो राम्रो आए पनि के नपुगे, के नपुगेजस्तो लाग्यो । उता कान्तिपुर र काठमाडौं पोस्टमा बिहानै फोन गरेर सूर्यास्तको तस्बिर पठाउने जानकारी गराइसकेको थिएँ । यता सूर्य डुब्न अब धेरै मिनेट बाँकी थिएन । तत्काल दिमागमा आयो, सूर्यलाई साइकलको चक्कामा पार्ने । तर तत्काल साइकलवाला आए पो ?

धन्न, केही परबाट एक जना साइकल चलाउँदै आएको देखेँ । सतर्क भएर बसेँ । टाइमिङ मिलाएर फोटो खिची पनि हालेँ । राम्रो आयो । तर फोटोमा सग्लो साइकल र मानिस मात्र थिए । लाग्यो– त्यसमा अघिपछि कतै झोला पनि झुन्ड्याएको दृश्य समेट्न पाए अझ जीवन्त हुने थियो । फेरि कुर्न थालेँ । लुक्दै गरेको सूर्यले मनमा तनाब बढाउँदै थियो । केही बेरमै एउटा साइकल आउँदै गरेको देखेँ । मेरो पहिलो ध्यान नै त्यसमा झोला छ कि छैन भन्नेमा गयो । नभन्दै रहेछ । ती युवक साइकलको पछाडिपट्टि झोला राखेर घरतिर हुइँकिँदै थिए । मैले खोजेजस्तै संयोजन ।

साइकलको चक्काको पनि बीच भागमा पारेर सूर्यलाई फोटोमा समेटेँ । अगाडिदेखि पछाडिको चक्कासम्म बीचमा पारेर फोटो खिचेँ । सन् २०२० को अन्तिम सूर्य यति बेला आफ्नो रूप फेर्दै कुनै ग्रामीण मनुवाको साइकलको गहना बनेर त्यसको चक्कामा चम्किरहेको थियो । गरिबी र असुविधाको अँध्यारोले छोपिएका कति मनुवाहरू हरेक नयाँ वर्षको आगमनसँगै जीवन चम्काइदिने यस्तै कुनै उज्यालो प्रवेश गर्ने सपना पालेर बसिरहेका होलान् !

फोटो देख्दै आनन्दित भएँ । तर त्यो आनन्द आफूमा मात्र राख्नु थिएन, सबैलाई बाँड्नु र अनुभूत गराउनु थियो । छिटो–छिटो घर आएँ । सामान्य सम्पादन गरेर पत्रिकालाई फाइल गरेँ ।

रातभरि मनमा कौतूहल जाग्यो– भोलि छापिँदा कस्तो आउला ? त्यसमाथि काठमाडौंमै काम गर्ने अग्रजहरूका फोटोसँग प्रतिस्पर्धा हुने भएकाले छापिन्छ कि छापिँदैन भन्ने खुलदुली पनि थियो ।

जे होस् भोलिपल्ट कान्तिपुर दैनिकमा त्यसले राम्रो ‘स्पेस’ पाएछ । मैले त्यो फोटो फेसबुकमा पनि सेयर गरेँ । इकान्तिपुरले पनि फेसबुक र ट्विटरमा पोस्ट गर्‍यो । त्यसपछि त फोटो क्षणभरमै भाइरल भइगयो । नाम चलेका पत्रकार वसन्त बस्नेत, नारायण अमृत, सीपी अर्याल, प्रदीपराज वन्त र अनमोलमणि पौडेललगायतले सन्देशसहित फोटो सेयर गरेका छन् । इकान्तिपुरले फेसबुकमा पोस्ट गरेको फोटोले ४ दिनमै ८ दशमलव ३ के लाइक पाएको छ । १ सय ३२ जनाले सेयर गरे ।

कमेन्टमा २ सय २७ जनाले फोटो उत्कृष्ट र पुरस्कृत हुन योग्य भएको टिप्पणी गरेका छन् । मैले धेरै फोटो खिचेँ । पुरस्कार पनि हात पारे । तर यो फोटोबाट छोटो समयमै धेरै चर्चा, प्रेरणा र स्याबासी पाएँ । यसबाट म निकै उत्साही भएको छु । फोटोमै थप सिर्जनात्मकता खोज्दै त्यसलाई बाहिर ल्याउन प्रेरणा मिलेको छ ।

प्रकाशित : पुस २१, २०७७ १४:०७
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?