कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२३.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १३४

हा भोला हा

विमल निभा

इमलीको गाछीतल एउटा धमिलो धब्बा जस्तो देखा पर्‍यो । र, क्रमश: अस्पष्टबाट स्पष्टतर हुँदै गयो । वास्तवमा एउटा साँढे झ्याम्म गाछीको छायामा आफ्नो थकान मेटाउन आराम गरिरहेको थियो ।

यो भारीभरकम साँढे कहिलेकाहीँ मात्र यहाँ देखा पर्थ्यो । आज ऊ आफ्नो शरीर जमिनमा पसारेर सुस्ताइरहेको थियो । केही मसिना पखेटादार किराहरू उसको लत्रिएको बाक्लो छालामा भुनभुन गरिरहेका थिए । तिनीहरूलाई धपाउन एउटा अन्तरालमा साँढे आफ्नो झ्वाप्प रौं भएको पुच्छर चलाउँथ्यो, प्याट्ट ।


स्थानीय बहुउद्देश्यीय माध्यमिक विद्यालयको खाजा खाने बेला भएकाले विद्यार्थीहरूको हुल हुरुरु बाहिर निस्कियो । थरी–थरीका खोमचावाल लहरै पसल सजाएर बसेका थिए । अलौंवाला मिताको स्वादिलो पानी पुच्की खाने ठाउँमा केटाकेटीहरूका सानोतिनो घुँइचो थियो । लामो डन्डामा कच्ची मिठाई बेरेर, त्यसबाट हुक्का, हवाइजहाज, पंखा, लालटेन, छाता, माछा आकारका गुलियो खेलौना बनाएर बेच्ने बूढो आज उपस्थित थिएन ।


एकाध उरन्ठेउला केटा बाइस्कोप जस्तो थोत्रो टिनको डब्बामा दुवै आँखा घुसारेर स्थानीय छायाचित्र हेरिरहेका थिए । (किसिम–किसिमका रंगीचंगी फोटाहरू देखाउने सिनेमाको एकखाले पूर्वज) ।


केही समयपछि विद्यार्थीहरूका ध्यान इमलीको गाछीतल आरामले पल्टिएको साँढेतिर गयो । एक छिनपछि त्यो चलमलायो । र, चारखुट्टा टेकेर त्यहीं उभियो साँढे । उसको कालो जिउमा चराहरूले विस्ट्याएकाले ससाना टाटाहरू बनेका थिए । (थोरै घाममा देखियो) ।


पुरै नगर नभइसकेको बस्तीमा छाडा साँढेहरू देखा परिरहन्थे । यस्ता कसबाई साँढेहरू टोल–टोलमा निस्फिक्री आवारागर्दी गर्दै मजाले डुल्ने गर्थे । र, एक दिन अकस्मात अज्ञात पाराले हराउँथे । तर यो निक्खुर कालो साँढेको किस्सा बेग्लै थियो । अर्थात् ‘कलुवा’ को स्थानीय कहानी । पहिले साँढेलाई यही कालो रंगले गर्दा सबै ‘कतुवा’ भनेर बोलाउँथे । तर पछि कलुवा साँढे ‘भोला’ कहलाउन थालियो । भोला प्राय: अलखियामठ पछाडिको चउरमा डेरा जमाएर बस्ने गर्थ्यो । र, एक दिन मठमा आएको कुनै फिरन्ता जोगीद्वारा यसको नाम राखियो– भोला । जे होस् अन्य साँढेहरू जस्तै भोला कहिले बस्तीबाट एक्कासि हराएन । बरु यहाँका कच्ची सडक र अँध्यारा गल्लीहरूमा बराबर देखा परिरह्यो भोला । अर्थात् उमेरले लगभग बूढो भइसकेको साँढे भोला ।


‘धेरै दिनपछि भोला देखियो ।’

एउटा केटाले इमलीको गाछीतिर देखाएर भन्यो ।


‘आजकाल भोला नुनगोदाम छेउको ढिस्कोमा बसिरहन्छ ।’ अर्को केटाले लगत्तै भन्यो, ‘म सधैँ देख्छु उसलाई ।’

‘केही दिनदेखि भोला त्यहाँ पनि बस्न छाडेको छ ।’ तेस्रो केटाले कुरा काट्यो, ‘भोला अलखियामठतिर नै बस्ने गर्छ ।

‘त्यहाँ बिहान–बेलुकी खान पाउँछ ।’


पहिलो केटाले भन्यो, ‘भोलाको मुख्य ठाउँ पनि त्यही हो नि !’

टिफिन टाइम सकिएको घण्टी टिनिनी बजेपछि विद्यार्थीहरू दगुर्दै आआफ्ना कक्षामा पसे । त्यसपछि खोमचावालहरू पनि घुम्ती दोकानलाई काँधमा बोकेर अन्तै लागे । एकाएक होहल्ला भइरहेको स्थान विलकुलै सुनसान बन्यो । अनि भोला पनि आफ्नो वृद्ध शरीर घिसारेर इमलीको गाछीबाट बिस्तारै अगाडि बढ्यो ।


केही दिनपछि भोला फेरि इमलीको गाछीनेर देखा पर्‍यो । उसको ठूलो ज्यानको ठाउँ–ठाउँबाट भुलभुल रगत निस्किरहेको थियो । भोला निकै घाइते देखिन्थ्यो । असलमा कुरो के भने एउटा खैरो रंगको कुनै परचक्री साँढेले लखेट्दै उसलाई यहाँसम्म ल्याइपुर्‍याएको थियो । र, अर्धमृत अवस्थामा पुगिसकेको रगताम्य भोला इमलीको गाछीतल लडेको थियो, डङ्ग्रङ्ग । अशक्त एवं निरुपाय बूढो भोलातिर हेरेर तरुनो साँढे फुँ फुँ फुत्कार गर्दै उग्र ढंगले ललकारी रहेको थियो ।


यस बखतसम्म विद्यालयको नियमित छुट्टी भइसकेको थिएन । तै पनि स्कुल खाली गरेर हेडमास्टर, मास्टर, अफिसक्लर्क, पियन आदि इमलीको गाछीनेर एकत्रित भइसकेका थिए । अब कुनै बखत पनि साँढे भिडन्तको अर्को राउन्ड आरम्भ हुन सक्थ्यो । एक्कासि बूढो साँढे भोला शरीर तन्काउँदै खडा भयो । र, तरुनो साँढेमाथि आफ्नो तीखो सिङले हिर्कायो । यो अप्रत्याशित आक्रमणले त्यो साँढे केही पछि हट्यो । तैपनि भोलाको प्रहार रोकिएन । उसको हमलाको निरन्तरता जारी नै रह्यो । अब भने तरुनो साँढेको केही लागेन । ऊ आफ्नो पुच्छर समेटेर भाग्न थाल्यो । बूढो साँढे भोला सीमापारिबाट आएको खैरो साँढेलाई बेस्सरी लखेटिरहेको थियो । र, स्कुलका ससाना केटाकेटीहरू ‘हा भोला हा’ भन्दै ताली पिटेर पछि–पछि दगुरिरहेका थिए ।


केहीबेरमै घाइते भोलाले त्यो खैरो रंगको ढमरढुस्स साँढेलाई बेस्सरी लखेट्दा–लखेट्दै बिर्ता, छपकैया, हजारीमल बगैंचा, भन्सार अड्डा हुँदै सीमापारिसम्म पुर्‍यायो ।

प्रकाशित : मंसिर २१, २०७६ ०८:५३
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?