कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२२.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १५५

नेता मात्र होइन, हामी जनता पनि दोषी 

नवीन रायमाझी

काठमाडौँ — देशको बारेमा प्रसंग चल्दा "नेताहरुले देश खतम पारे" भन्ने बाक्य हामी सबैले भन्दै र सुन्दै आएका छौं । तर, यस्तै प्रसंगमा नेताहरुले के भन्छन् होला, त्यो पंक्तिकारलाई जानकारी छैन, किनकी पंक्तिकारको नेताहरु सँग कुनै हिमचिम र उठबस छैन ।

नेता मात्र होइन, हामी जनता पनि दोषी 

नेतासँग दोहरो चिनजान भनेको मेरो स्थायी ठेगाना रहेको काठमाडौँ वडा नम्बर १६ का वडा अध्यक्ष र सदस्यहरुसँग मात्र हो, होइन भने लगभग सबै राजनैतिक पार्टीका नेताहरुसँग मेरो परिचय छैन, केवल "राजा चिनाई" मात्र हो अर्थात् म सबै नेतालाई चिन्छु तर उनीहरुले मलाई चिन्दैनन् ।


अरुहरुले विभिन्न नेताहरुको कुरा निकाल्दा फलानो कमरेड र ढिस्कानो दाजु भनेर कुरा गरेको सुन्दा मलाई एक किसिमको इर्श्या लागेर आउँछ, र कहिले कहिं सोच्छु यो सँसारमा नेताहरूसँग दोहरो परिचय नहुने मान्छे म एउटा मात्र हुँला कि अरु पनि होलान ? दोहरो परिचय नभएपछि कसैसँग अशक्ति र घृणा हुने नै भएन । उनीहरुको समर्थन वा बिरोधमा घाँटी सुक्ने गरि कराउनु पर्ने कारण र बाध्यता पनि भएन, तर देशको बागडोर समातेर बसेकाहरुसंग यो देशको नागरिक भएको कारण साथै थोरै नै भए पनि कर तिर्ने कारणले उनीहरुको कार्य सम्पादनको बारेमा बोल्न पाउनु मेरो अधिकार हो । मेरो बिचारमा यो देश खतम पार्नुमा (यदी खतम छ भने) जति नेताको हात होला त्यति नै योगदान हामी जनताको पनि छ. पाँच वर्षमा एउटा भोट दिएको आधारमा (त्यो पनि हो कि होइन उसैलाई मात्र थाहा हुन्छ) सम्बन्धित नेतासँग पैसा, जागिर र श्रीमती देखि आफुलाई आवश्यक सबै कुराको माग गर्नु कति सान्दर्भिक होला? अवश्य पनि त्यस्ता मागहरु सम्भव हुँदैनन् ।


जुन जस्तो शासन ब्यवस्थाको नाम दिए पनि सामान्य जनताको अधिकार भनेको हरेक पाँच वर्षमा (नियमित भयो भने) लाइन लागेर एउटा व्यक्तिलाई भोट दिने बाहेक अरु अधिकार हुँदैन, जनता मालिक हुन् भन्ने कुरा ब्यर्थ हो । यस्ता कुरा सुनेर केहि क्षणको लागि खुशी हुन सकिन्छ तर यसको कुनै औचित्य छैन । संबिधान निर्माण गर्न नसकेर पहिलो संबिधान सभा बिघटन भयो, त्यसपछि निर्बाचन भएर दोश्रो संबिधान सभा गठन भयो, एकपटक संबिधान बनाउन नसकेर असफल भएकाहरु मध्य नै करिब पचास प्रतिशत भन्दा बढी पुन: निर्बाचित भएर आए । जनताले भोट दिएर बिजयी भएका मान्छेहरुको बारेमा बोल्नुभन्दा त्यस्ता असफल र नालायक ब्यक्तिहरुलाई नै पटक पटक चुनावमा बिजयी गराउने जनताहरु यसमा बढी दोषी देखिन्छन्, अब गलत मान्छेलाई नीति निर्माण गर्ने स्थानमा पुर्‍याएपछि उसले असल नीति निर्माण गर्न सक्ने कुरा भएन ।


दशौं वर्ष राजनीतिको नाममा ब्यक्ति हत्याको ताण्डव गरेको र गुड्दै गरेको बसमा बम बिष्फोटन गरेर निर्दोष मान्छेको ज्यान लिने, बिबादास्पद छविका ब्यक्तिलाई महत्वपूर्ण र संवेदनशील पदमा आसिन गराउनेहरुलाई चुनावमा भोट नदिएर पराजित गराउन सकेको भए, जनता सच्चा छन् भन्ने बुझिथ्यो । तर त्यस्तै ब्यक्तिहरु अत्याधिक मतले चुनाव जितेको देख्दा भोट दिने जनतालाई के भन्ने? अझ आठौं अच्चम त के छ भने राजनैतिक पार्टीहरुले गरेको बिभिन्न घटनाका पीडित हुन पुगेका पीडित कै परिवारका सदस्यहरुले पनि फूलमालासहित त्यस्ता नेताहरुलाई सम्मान गरेको देख्दा यस्ता प्रकरणमा नेता भन्दा जनता खराब हुन् भन्ने मेरो बुझाइ छ ।


अरुबेला ती नेताहरुलाई आमाचकारी गाली गर्नेहरुले चुनावको बेलामा तिनीहरुको समर्थन वा बिरोधमा आफ्नो बहुमुल्य उर्जा खर्च गरेको देख्दा हामीहरुले नेतालाई गाली गर्ने भनेको उनीहरुले हामीलाई वास्ता नगरेको र नबोलेको कारणले मात्र हो जस्तो लाग्छ । चुनावको परिणाम पछि फूलमाला, खादा र अबिरले ढपक्क ढाकिएको बिजयी उम्मेदवारको दायाँबायाँ उभिएका कार्यकर्ताहरुको मुख हेर्नुपर्छ, तिनीहरु किन त्यति प्रफ्फुलित भएका होलान् बुझ्न सकिंदैन, मानौ उनीहरुले नै चुनाव जितेका छन् जसरी उभिएका हुन्छन् । आफुले भोट हाल्ने नेताको पक्ष र अर्को नेताको बिपक्षमा सामाजिक संजालहरुमा कुर्लेको देख्दा अर्को आश्चर्य लाग्छ, त्यस्ता अर्थहीन बिषयमा लागेर समय फाल्नु भन्दा कुनै पुस्तक मात्र पढेर बस्यो भने ज्ञान आर्जन गर्न सकिन्छ । अब त्यस्तो गतिबिधि गर्दा सम्बन्धित ब्यक्तिले केहि रकम दिएका छन् भने त्यो अर्कै कुरा हो ।


यी र यस्तै कारणले देश खत्तम हुनमा अर्थात् ओरालो लाग्नुमा नेताको मात्र होइन जनताको पनि त्यतिकै हात भएको पंक्तिकारलाई लाग्छ । सबै जनताले नेताको गलत कुरामा नभुलेर अर्थात् उनीहरुसँग कुनै अनुचित आशा नगरेर खबरदारी मात्र गर्ने हो भने पनि यस्तो दुरावस्था हुने थिएन । जबसम्म दुई चौटा मासु र एक बटुको रक्सीमा बिक्ने जनता हुन्छन्, त्यति बेलासम्म देश कहिले पनि माथि जान सक्दैन । अरुबेला कुनै वास्ता नगर्ने र चुनावको मुखमा वरिपरि घुम्ने नेता र त्यस्ता नेताहरुको चिल्लो कुरा र दुई चार सय रुपियाँमा लोभिने जनता हुन्जेलसम्म कुनै ठुलो आशा गर्न सकिन्न । देशमा इमान्दार नेता र त्यस्ता नेताबाट कुनै किसिमको आशा नगर्ने जनता पनि नभएको होइनन् । तर यस्तो वर्ग कि त "माइनोरिटी" मा छन् कि त उनीहरु आगडि आउने आँट गरिरहेका छैनन् ।


अन्तमा, नेतालाई मात्र एक नासले गाली नगरेर हामी जनताले पनि आफुले दिएको भोटको मुल्यको आशा नगर्ने हो भने केहि राम्रो परिस्थितिको आशा गर्न सकिन्छ, होइन भने पछाडी नेतालाई गाली गर्ने र अगाडी पर्दा हात मोलेर उसको सबैभन्दा नजिक मै हुँ भन्ने प्रमाणित गर्न खोज्ने दोहरो मानसिकता राख्ने हो भने पुस्तौ पुस्तासम्म यस्तै नाटक भइरहने ठोकुवा गर्न सकिन्छ ।


twitter#naviinr


प्रकाशित : वैशाख २४, २०७५ १४:५५
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?