राजेन्द्र पराजुली

राजेन्द्र पराजुलीको भदौ २६ मा निधन भयो । ‘अघोरी’, ‘कोटेश्वरको केटो’, ‘शुक्रराज शास्त्रीको चस्मा’, ‘अनायिका’, ‘सपनामा मार्क्स’, ‘जन्तरमन्तर’ लगायत किताबका लेखक उनी निबन्ध, समीक्षा पनि लेख्थे । प्रस्तुत निबन्ध पराजुलीले तीन साताअघि (भदौ ७) ‘कोसेली’ मा प्रकाशनार्थ पठाएका थिए ।

कोटेश्वर कहिलेसम्म काँठ रह्यो ? यसको तिथिमितिगत उत्तर सम्भवतः कसैसँग पनि छैन । यतिचाहिँ किटानीका साथ भन्न सकिन्छ– जनआन्दोलन २०४६ को सफलतापछि कोटेश्वरको काँठेपनामा क्रमशः कमी आउन थालेको हो । तीसको दशकमा कोटेश्वर काँठले उच्चबिन्दु स्पर्श गरेको देखिन्छ । सोही दशकको एक भोक्ताको फ्रेमबाट हेर्दा यो काँठ अथवा सहरको किनारबारे यस्तो स्मृति ताजा बनेर आएको छ ।

जब प्रश्नहरू सकिन्छन् वा हराउँछन् तब मनोमानी सुरु हुन्छ । यो तथ्य राजनीति मात्र होइन, हरेक क्षेत्रमा लागू हुन्छ । अहिलेको नेपाली राजनीतिको सबैभन्दा अहम् समस्या यही नै हो । प्रश्न गर्ने जिम्मेवारीमा रहेका वर्ग र व्यक्तिहरू सत्तालाई ‘प्रश्न’ होइन, ‘प्रशंसा’ गरिरहेका छन्, स्तुतिगान गरिरहेका छन् ।