पत्रकार तामाङको वृत्तचित्रलाई अवार्ड

२०१९ मार्च तेस्रो साता घातक कोरोना भाइरस न्युयोर्कमा व्यापक रूपमा फैलिरहेको थियो । उनी पनि संक्रमित भए । परिवारबाट टाढा रहँदा नेपाली युवा कसरी बस्छन्, केले बाँच्ने आस बढाउँछ भन्ने कथाले चित्रण गरेको छ ।

तामाङकी श्रीमती लिलीमाया र छोराछोरी काठमाडौंको थानकोटमा बस्छन् । न्युयोर्कमा एक्लै जीवनमरणको लडाइँमा रहेका उनलाई नेपालमा परिवारसँग बिताएका क्षणहरूको याद आउँछ । धेरै रात जागेर, रोएर बित्छ । जीवन रहेसम्म आशा छ, जसले घरपरिवारबाट टाढा हुनुको पीडामा मन बुझाउन मद्दत गर्छ । परिवारको माया र समर्थनले कठिन समयमा मानिसहरूको मनोबल बढाउन भूमिका खेल्छ भन्ने वृत्तचित्रमा देखाइएको छ ।

मुख्य पात्र तथा निर्देशक तामाङलाई संसारका विभिन्न ठाउँ घुम्न मन लाग्छ । वृत्तचित्रले कोभिड महामारीबाट प्रभावित परिवारको मनोवृत्ति केलाएको छ । कोरोनाको लडाइँ जितेर तामाङ परिवारलाई भेट्न नेपाल पुगे, शब्दले व्यक्त गर्न नसकिने गरी खुसी भए । ‘दुःखपीडाको समयमा परिवारको महत्त्व सबैका लागि उदाहरण बन्न सक्छ भन्ने वृत्तचित्रमा छ,’ उनी भन्छन्, ‘आप्रवासी युवाहरू, जो परिवारबाट टाढा छन्, उनीहरूको कथालाई समेटिएको छ ।’ यसअघि तामाङले भेडा गोठालोसम्बन्धी वृत्तचित्र बनाएका थिए । त्यसले पनि अमेरिकाका विभिन्न राज्यहरूका महोत्सवमा अवार्डहरू जितेका थिए ।